▪️وقتی کالبد شهر علیه زنان برمی خیزد
🖋ایمان واقفی| پژوهشگر شهری و مترجم
📑 [بازنشر از روزنامه اعتماد]
خشونت فضایی اعمال شده علیه ساکنان در حاشیه شهرها و سکونتگاه های غیررسمی را از یک زاویه میتوان در سه سطح تعریف کرد. میان این سه سطح رابطهای سلسله مراتبی برقرار است به این شکل که هر سطح نسبت به سطح پیشین خشونت را در مقیاسی عمیقتر تعریف میکند و به زوایای نهفتهتر و زیرینتری از مساله راه میبرد. درست به همین دلیل لایه های عمیق تر مساله خشونت کمتر مورد توجه قرار گرفته مغفول ماندهاند.
خشونت سطح اول را «خشونت رسمی» مینامیم. خشونت لخت و برهنهای که بر تن و بدن افراد وارد میشود. نمود این خشونت را در همان تصاویر حمله به سکونتگاهها و آلونکهای حاشیه شهر و تخریب خانههای فرودستان میبینیم. خشونت رسمی با بولدوزر و کلنگ و چماق همراه است و خود را در باتوم و گازهای اشکآور برای متفرقکردن ساکنان این خانهها بازتاب میدهد. بنابراین خشونت رسمی خشونت عریانی است که با اتکا به ابزارهای کنترلی به بدن زنان و تن ساکنان به حاشیه رانده شده اعمال میشود.
خشونت سطح دوم را «خشونت کالبدی» میتوان نامید. این خشونت، به اندازه خشونت سطح اول عریان نیست که رد خود را بر تن آدمی بر جای بگذارد. خشونت کالبدی نرمتر اما ویرانکنندهتر است و در شکلی از محروم کردن ساکنان شهر از امکانات و تسهیلات شهری ظهور و بروز مییابد.
⭕️ ادامۀ مطلب را میتوانید در Instant View یا در وبسایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:
https://telegra.ph/ImV1-11-25http://koubeh.com/iv1/@Koubeh