مصاحبه ای در باب قطعی اینترنت، "عوضش امنیت داریم" و باقی قضایا
وقتی به هزار دلیل کار به کف خیابان میرسد، شاید کسانی بگویند که اگر اینترنت و امکان ارتباط گسترده ناراضیان نبود، کار به خوشی میگذشت و زود تمام میشد، چنین نگاهی البته به معنای پاک کردن صورت مساله است و اینکه نمیخواهیم دینامیسم و تصویر کلی بروز نارضایتی را ببینیم.
قطعی اینترنت به عنوان بستری برای کسبوکار و ارتباط شهروندان تنها و تنها به بهانه "شرایط اضطراری" و "شرایط حساس کنونی" توجیه میشود و البته در تحلیل نهایی چیزی جز نقض صریح حق مالکیت افراد نیست، از آن کارهایی که حتی برای تندروان سیاسی هم به قول اهل دیانت اکل میته است و جز در شرایطی که به واقع چارهای نباشد سراغش نمی روند. کسانی گفتهاند حتی اقدام دولت در همین "شرایط اضطراری" هم باید موقت و محدود به چند ساعت یا روز باشد و دولت جز با تایید مجلس نتواند این شرایط را به صلاحدید خود تمدید کند.
در این مصاحبه با تجارت فردا گفته ام به عنوان کسی که دل در گرو اندیشه لیبرال دارد به نظرم باید همواره با سوءظن به دولت و خیرخواهیاش نگریست. نهاد انحصار زور که با منطق سیاسی پیش میرود هرگز قابل اعتماد نیست، حتی در کشورهای توسعهیافتهتر همواره با امکان سوءاستفاده دولتها روبهروییم، کافی است دولت جرج بوش را پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به یاد بیاوریم.
در مملکت ما که این ریسک به شدت جدیتر هم هست، تحریمها امان فعالان اقتصادی را بریدهاند و "شرایط حساس کنونی" حاکم است، هر چیزی امکانپذیر است. با توجه به قضیه بنزین هیچ بعید نیست یک روز صبح از خواب بیدار شویم و ببینیم اهالی دولت ما را دچار شگفتانه! (همان surprise) کردهاند و باید برای حفظ امنیت سعی کنیم از اینترانت ملی استفاده کنیم.
اما اجازه دهید یک مساله مهم را از یاد نبریم که در لابهلای بحثها اغلب مغفول میماند، ایراد اصلی از تعریف خاص و محدود از "امنیت" است که دست دولتها را برای سوءاستفاده باز نگه میدارد، چیزی که منحصر به ایران هم نیست، این کار جامعه مدنی نیمهجان ایران و اهل کتاب و روشنفکری است که دیدگاههای بدیل را مطرح کنند تا "امنیت" را به مفهوم سازنده آن بفهمیم و دنبال کنیم، امنیتی که با آزادیهای مدنی افراد تعارضی ندارد و چهبسا بستر بروز آنهاست، نه بهانهای برای تحدید آزادیهای شهروندان. والله اعلم.
http://bit.ly/2RYZ7KGکانال راهبرد/امیرحسین خالقی
@Rahbordchannel