چرا جمهوری‌ اسلامی علی‌رغم همه مشکلاتی - که خصوصا در این برهه از زمان با آن درگیر است - این اندازه روی بحث تحمیل حجاب اجباری، ابرام می‌ورزد و به تعبیر دادستان کل کشور، از آن کوتاه نمی‌آید و افراد برجسته از هر دو جناح نظام، روی مطلوبیت آن برای مردم، تاکید دارند؟
.
«محسن کدیور» - از روحانیون منتقد نظام جمهوری‌ اسلامی و از جریان موسوم به روشنفکری دینی - قضیه حجاب در جمهوری‌ اسلامی را نه مسئله‌ای شرعی و بلکه «کاملا سیاسی» می‌داند و در پاسخ به این پرسش که چرا نظام ولایت این همه بر حجاب‌ اجباری تاکید دارد می‌گوید: « حجاب برای نظام امری حیثیتی شده است. حجاب اجباری با جمهوری اسلامی متولد شد و با سقوط جمهوری اسلامی ساقط می‌شود. به عبارت دیگر جمهوری اسلامی نمی‌تواند بدون تبعیض ساختاری جنسیتی ادامه حیات دهد».
.
«مهدی خلجی» - متفکر سکولار و پژوهشگر دین - مسئله حجاب‌ اجباری در جمهوری‌ اسلامی را در پیوند با مسئله «آزادی زن» می‌بیند که به زعم او جمهوری‌ اسلامی به هیچ روی با آن سر سازش ندارد. درواقع به زعم او حجاب بخشی از پازل گفتمان آزادی زنان است که اساسا جمهوری‌ اسلامی برای نفی آن تشکیل شد.
.
خلجی در پاسخ به این پرسش که جمهوری‌ اسلامی چه نفعی از حجاب‌ اجباری می‌برد، مسئله حجاب در ایران را همچون محسن کدیور، کاملا سیاسی و خواست لغو آن را خواستی سیاسی دانسته و در توضیح بیش‌تر سخن بالا می‌گوید: « شاید بتوان گفت جمهوری اسلامی سه رکن دارد: آمریکاستیزی، اسرائیل‌ستیزی و حجاب. اگر یکی از این پایه‌ها فرو ریزد بنای ایدئولوژیک جمهوری اسلامی فرو خواهد پاشید. خواستِ آزادی حجاب، بی‌تردید خواستی براندازانه است. به این شکل است که آزادی زن در ایران به موضوعی یک‌سره سیاسی بدل می‌شود».
.
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/2Xq1w08

@Tavaana_TavaanaTech

3 comments

این سه رکن اساسی امریکاستیزی، اسراییل ستیزی رو خوب اومدی کلا ستیز وجه مشترک همه اصولشونه
زیرا که حجاب آخرین سنگر ایدئولوژیک نظام است
نظام این سه رکن را به هم پیوند هم میده یعنی درخواست برای آزادی پوشش را نه یک حرکت طبیعی و فرایندی منتج از مدرنیته بلکه حرکتی خط گرفته از امریکا و غرب میدونه. در گفتمان جدید عوامل سرکوب مثل فرماندهان نیروی انتظامی و قوه قضاییه در توجیه برخوردها بر وجه فقهی و شرعی چندان تاکیدی نمیشه بلکه این سرکوب را به بهانه رعایت قانون و نیز مقابله با پروژه به قول اینان غرب توجیه میکنند.
در نهایت با توجه به نگاه اراده گرایانه و چهره مصمم حاکمیت و نیز ضعف جامعه مدنی احتمالا این برخوردهای جدید ولو در کوتاه و میان مدت جواب خواهد داد