چقدر عفریت مرگ در جمهوری پلید اسلامی نزدیک است به انسان ها
انگار برگ درخت جان نگار عزیزمان
وقتی دوباره اسیر روزمرگی شدیم و اتحادمان خدشه دار شد
سرانجام هر کدام از ما هم عین نگاران جامعه خواهد شد
یکی در خیابان یکی در بیابان و یکی در هواپیما یا سرکار و دانشگاه
در هر کجای دنیا چنین اتفاقی می افتاد بلافاصله رعیس پلیس آن شهر و شهردار و فرماندار وادار به استعفا میشدن اما در ایران
انگار برگ درختی بود جان عزیز نگارمان
آب از آب تکان نخورد

ریدم به مرده و زنده ات علی گدا

مردم ایران راهی جز انقلاب پیش رو ندارند در غیر اینصورت هر روزمان بدتر از دیروز خواهد بود و مقصرش هم خودمان هستیم با سکوتمان و بی تفاوتیمان و هر بلایی سرمان بیاید حقمان هست

تا آخوند کفن نشود این وطن وطن نشود