«آهوان گم شدند در شب دشت / آه از آن رفتگان بی‌برگشت»
.
ما در توانا تنها یک رسانه نیستیم؛ ما نیز پشت این صفحه‌های مجازی ایرانیانی هستیم که دلمان از رنج ایرانیان می‌گیرد و با شادی ایرانیان شاد می‌شود. فاجعه مرگ نزدیک به ۱۵۰ تن از هم‌میهنان ما بر اثر اصابت موشک سپاه پاسداران، جان و دل ما را هم لرزاند.
.
در این دو سه روز تلاش کردیم در عین دقت و اطمینان در نقل خبر و نگارش آنچه می‌گذرد، صدای آن بخش بزرگی باشیم که در صداوسیمای رسمی نظام نه صدایی دارد نه سیمایی. ما «بی‌طرف» نیستیم ولی دقت و درجه اطمینان آنچه می‌نویسیم برای ما مهم است که خوش گفته‌اند که اعتماد ذره ذره بدست می‌آید و ناگهان از کف می‌رود و دل ما گرم است به اعتماد شما همراهان. بگذریم!
.
اکنون که حکومت جمهوری اسلامی به صورت «نصفه و نیمه» مسئولیت این جنایت بزرگ را پذیرفته است، گویی این داغ دوباره تازه شده است و این میان دلمان برای جان‌باختگان آبان ۹۸ نیز بیشتر گرفته است، که به قول برخی کاربران، کاش آنان هم تابعیت کانادایی داشتند تا شاید حکومت اینگونه جرات نمی‌کرد، «اغتشاشگر» بخواندشان و بر یاد آنان، گرد فراموشی بپاشاند.
.
البته که در چهل سال حکومت نمایندگان خودخوانده خدا بر روی زمین، داغ ایرانیان یکی دو تا نبوده و نیست؛ که در این دشت تا چشم کار می‌کند، خون جوانان وطن است که لاله دمانده است؛ که درد ما را قرن‌ها پیش، خواجه شیراز در یک بیت خلاصه کرده است: «با صبا در چمن لاله سحر می‌گفتم / که شهیدان که‌اند این همه خونین‌کفنان».
.
این چند خط را نوشتیم که بگوییم همچنان که با شما می‌خندیم و با شما اشک می‌ریزیم، در درد ایرانیان به قتل‌رسیده در هواپیمای اوکراینی نیز با شما شریک هستیم. کاربری زیر پست قبلی بیتی از هوشنگ ابتهاج گذاشته بود که آن را تقدیم می‌کنیم به یاد آن همه آرزوی برباد رفته در آن شب لعنتی آسمان تهران: «آهوان گم شدند در شب دشت / آه از آن رفتگان بی‌برگشت».
.

@Tavaana_TavaanaTech