▪️ کرونا چگونه به معماری شکل خواهد بخشید؟
🖋 نویسنده: کایل چایکا
🖌 ترجمه: پیمان خانقلی| عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه مائده گرگان
🖌 مریم محمودی کاهکش| دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران، دانشگاه هنر اصفهان
تصویرسازی: اِما رولت
منبع: خبرگزاری نیویورکر ، ۱۷ ژوئن ۲۰۲۰
ما اکنون خواستار چه نوع فضاهایی برای کار و زندگی هستیم؟
در ماههای اخیر، ما به یک تلاقی تازه از بیماری و معماری رسیدهایم. جایی که ترس از آلودگی یک بار دیگر، نوع فضاهایی که میخواهیم در آنها باشیم را تحتالشعاع قرار داده. همانطور که سل معماری مدرنیسم را شکل داد، پس کووید۱۹ و تجربۀ جمعی ما از ماهها ماندن در خانه نیز، در نهایت و در آیندهای نزدیک بر معماری تأثیر خواهد گذاشت. کولومینا، اخیراً در تماس تلفنی با من، در حالی که در آپارتمان خود در مرکز شهر منهتن بود، گفت: «در مدت قرنطینه، از ما خواسته شده تا در خانههای کوچک خود بمانیم. دشمن در خیابانها است، در فضاهای عمومی، در گذرهای شلوغ و پرجمعیت. خانهها احتمالاً فضاهایی امن و بیخطر هستند». اما مشکل اینجا است که زیباییشناسی مدرنیسم به سلیقۀ خوب خلاصه شده، و این موضوع توسط اینفلوئنسرهای سبک زندگی مینیمالیست و وِستاِلم (West Elm) جانی تازه گرفته است؛ خانهها و دفاتر کار ما به مثابه یک سری باکسهای سفید و خالی طراحی شدهاند. کولومینا افزود: «ما از معماری بیمارستان به زندگی در مکانی شبیه بیمارستان رسیدهایم، و حالا ناگهان، در دوران پاندمی کرونا به نظر میرسد که آن الگو و قالب کمتر قابل استفاده است».
بهرغم تهی بودن بکر مدرنیسم و جادار بودن آن، فضای مورد نیاز برای قرنطینه غالباً حالت پدافندی دارد، همراه با خطهایی از چسب نواری و دیوارهای پلکسیگلاس که دنیای بیرونی را به مناطقی با فاصلهگذاری اجتماعی امن تقسیم میکند. بهتر است از فضاهای وسیع و گشوده اجتناب شود. موانع و حصارها دوستان ما هستند. فروشگاهها و ادارهها باید بهمنظور بازگشایی تغییر شکل بدهند، روزمرههای فضایی ما به طور اساسی تغییر پیدا کردهاند. و ممکن است تمایل به چند دیوار اضافهتر و گوشههای تاریک (و دنج) در خانههایمان داشته باشیم.
⭕️ ادامۀ مطلب را میتوانید در Instant View یا در وبسایت کوبه به نشانی زیر بخوانید:
https://telegra.ph/mmk2-02-11 (بخش اول)
https://telegra.ph/mmk2-2-02-11 (بخش دوم)
http://koubeh.com/mmk2/@Koubeh