ب را بچسبانی به الف، بنشانی میان من و تو؛
من که الف‌ها را بخوانم برایت
«با» تو که ردیف بنویسی‌شان.
من یک قدم نزدیک‌تر شوم به تو. تو یک قدیم نزدیک‌تر به من و دورتر از حاشیه‌ای که نگذاشته انگشتانت تا کودکانه‌اند یاد بگیرند که بنویسند.
بعد تو الف‌های من را بخوان در گوش کودکت که تا انگشتانش کودکانه‌اند بنویسند، نه آن‌که سر خیابان‌ها اسپند دود کنند. آن‌وقت شاید کودک‌های من و کودک‌های تو «ما» شوند، پشت نیمکتی واحد در شهری که (کاش کاش کاش) حاشیه ندارد.

🌀 شروع دوره‌‌ی سوادآموزی ۱۷ نفر از مادران محله‌ی لب‌خط شوش

#مادرانه
🆔 @imamalisociety