آرامش دوستدار، فیلسوف، نویسنده و پژوهشگر نامدار ایرانی درگذشت
آرامش دوستدار، یکی از بحث‌انگیزترین روشنفکران ایران معاصر است. بحث‌انگیزبودن دوستدار بیشتر از جنبه نقد تند و تیز دین‌داری در ایران است؛ آنچه او به آن تعبیر «دین‌خویی» می‌دهد. دین‌خویی در باور دوستدار به دلیل سیطره اسلام بر ایران به وجود آمده است که سد راه اندیشیدن خودبنیاد است.
با این‌که دوستدار منتقد نظام پیشین بود اما انقلاب اسلامی را به «آوار» تشبیه می‌کند؛ او انقلاب اسلامی را نوعی مرگ می‌دانست و می‌گفت که با انقلاب نوعی مرگ اجتماعی را تجربه کرده است.
همسر آرامش دوستدار گفته است که پس از انقلاب دیگر آرامش به شادی سابق نبود.
واژه‌های «دین‌خویی» و «امتناع تفکر»، دو واژه کلیدی‌ای است که هر اهل فلسفه و کتابی اعم از دوستدار آرامش دوستدار یا مخالف او را به یاد این فیلسوف می‌اندازد. واژه «دین‌خویی» چیزی است که به مذاق دین‌داران اهل فرهنگ و یا روشنفکران دینی خوش نیامده است.
درواقع باید گفت که آرامش دوستی «دین‌خویی» را نه شکلی از تفکر که «امتناع تفکر» می‌دانست.
البته دوستدار معتقد نبود که هر شکلی از باور به دین لزوما به دین‌خویی منجر می‌شود و سد راه اندیشیدن می‌شود. او معتقد بود که: «مومن به محض این‌که قادر باشد در نگریستن امور، ایمان خودش را شخصی نگهدارد دیگر دین‌خو نیست.»
آثار آرامش دوستدار در ایران اجازه انتشار نداشت. اگر از کتاب «ملاحظات فلسفی در دین و علم» که به وسیله نشر آگه و در سال ۱۳۵۹ منتشر شد، بگذریم می‌شود گفت که همه آثار آرامش دوستدار خارج از ایران منتشر شده است.
از آثار آرامش دوستدار می‌توان به ملاحظات فلسفی در دین و علم، نشر آگه، تهران، ۱۳۵۹/ امتناع تفکر در فرهنگ دینی، انتشارات خاوران، پاریس،۱۳۷۰/ درخشش‌های تیره، انتشارات خاوران، پاریس، ۲۰۰۴/ خویشاوندی پنهان، انتشارات فروغ و نشر دنا، کلن، ۱۳۸۷/ زبان و شبه زبان، فرهنگ و شبه فرهنگ، انتشارات فروغ، ۱۳۹۷ اشاره کرد.
آرامش دوستدار، پنجم آبان ۱۴۰۰ در ۹۰سالگی در منزل خود در شهر کلن آلمان درگذشت.
درباره آرامش دوستدار بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/About_Aramesh_Dustdar
#آرامش_دوستدار #فلسفه #اندیشه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
آرامش دوستدار، یکی از بحث‌انگیزترین روشنفکران ایران معاصر است. بحث‌انگیزبودن دوستدار بیشتر از جنبه نقد تند و تیز دین‌داری در ایران است؛ آنچه او به آن تعبیر «دین‌خویی» می‌دهد. دین‌خویی در باور دوستدار به دلیل سیطره اسلام بر ایران به وجود آمده است که سد راه اندیشیدن خودبنیاد است.
با این‌که دوستدار منتقد نظام پیشین بود اما انقلاب اسلامی را به «آوار» تشبیه می‌کند؛ او انقلاب اسلامی را نوعی مرگ می‌دانست و می‌گفت که با انقلاب نوعی مرگ اجتماعی را تجربه کرده است.
همسر آرامش دوستدار گفته است که پس از انقلاب دیگر آرامش به شادی سابق نبود.
واژه‌های «دین‌خویی» و «امتناع تفکر»، دو واژه کلیدی‌ای است که هر اهل فلسفه و کتابی اعم از دوستدار آرامش دوستدار یا مخالف او را به یاد این فیلسوف می‌اندازد. واژه «دین‌خویی» چیزی است که به مذاق دین‌داران اهل فرهنگ و یا روشنفکران دینی خوش نیامده است.
درواقع باید گفت که آرامش دوستی «دین‌خویی» را نه شکلی از تفکر که «امتناع تفکر» می‌دانست.
البته دوستدار معتقد نبود که هر شکلی از باور به دین لزوما به دین‌خویی منجر می‌شود و سد راه اندیشیدن می‌شود. او معتقد بود که: «مومن به محض این‌که قادر باشد در نگریستن امور، ایمان خودش را شخصی نگهدارد دیگر دین‌خو نیست.»
آثار آرامش دوستدار در ایران اجازه انتشار نداشت. اگر از کتاب «ملاحظات فلسفی در دین و علم» که به وسیله نشر آگه و در سال ۱۳۵۹ منتشر شد، بگذریم می‌شود گفت که همه آثار آرامش دوستدار خارج از ایران منتشر شده است.
از آثار آرامش دوستدار می‌توان به ملاحظات فلسفی در دین و علم، نشر آگه، تهران، ۱۳۵۹/ امتناع تفکر در فرهنگ دینی، انتشارات خاوران، پاریس،۱۳۷۰/ درخشش‌های تیره، انتشارات خاوران، پاریس، ۲۰۰۴/ خویشاوندی پنهان، انتشارات فروغ و نشر دنا، کلن، ۱۳۸۷/ زبان و شبه زبان، فرهنگ و شبه فرهنگ، انتشارات فروغ، ۱۳۹۷ اشاره کرد.
آرامش دوستدار، پنجم آبان ۱۴۰۰ در ۹۰سالگی در منزل خود در شهر کلن آلمان درگذشت.
درباره آرامش دوستدار بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/About_Aramesh_Dustdar
#آرامش_دوستدار #فلسفه #اندیشه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Comments
Be the first to add a comment
Log in to comment