آه دل من بسان بادهای کویریست که سوزشش دستی بر سر درختان گز میکشد درختان گز که ریشه در کودکی کویر دارند با آه ها رفیق شده اند ... یعنی هر روز انتظارش را میکشند حتی گاهی گمان میکنم که اگر آهی نورزد گزها خشک میشوند ....
بادها بدنبال سراب کویر هر روز را خیال پردازی بچه گانه میکنند که شاید لبی از امید تر کنند اما چه حیف که آه نمیداند گز اینگونه از کویر خواسته است.
ادعایی ندارم دوستان لطف خرکی دارن
مممون از نظرتون
اما به سابقه متنهاى گذشتتون
حتما قشنگه