نبردهای آرمانگرایانهٔ جهانشمول از همان آغاز خیالی‌اند. نبرد با ظلم در جهان، نبردبا مدرنیته، نبرد با سنت، نبرد با عقل، نبرد با سرمایه‌داری، نبرد با استبداد، نبرد با خود. در این نبردها هیچ موضعی در برابر دشمن وجود ندارد. پایگاهِ حمله خود بخشی از خاک دشمن است و امکاناتِ حمله خود هدیه‌ای است از جانب دشمن. هر ضربه‌ای علیه دشمنْ نوعی پیروزی برای دشمن است، زیرا از همان ابتدا دشمن در من است و من در هپروت.
از کتابِ #پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی
#تازه‌های_ققنوس
@qoqnoospub